Wij mensen praten nogal veel, maar feitelijk weten we niet wat we zeggen. De meeste mensen zullen praten over de maatschappij alsof het iets is dat los staat van hun persoon.

Dan krijg je onnodige zinnen als ‘de maatschappij is rot’, niet beseffende dat elke mens deel is van de maatschappij, het zijn wij als mens die deze maken. Niet de politiekers, niet de wetenschappers, niet één of ander religie, niet een bepaald groepje mensen, maar wij allemaal zijn de maatschappij.

Wat wij ervan maken bepaald de richting die de maatschappij uitgaat.

Elk mens die wat kan redeneren ziet dat we er een rotzooi van gemaakt hebben, maar hoe komt dat nu?

Daarvoor moeten we eens diep in onszelf kijken, naar onze eigen verdeeldheid, naar ons eigen geconditioneerd brein. Uiteindelijk kan een mens de maatschappij niet veranderen, maar elke mens kan zichzelf veranderen, waarmee de maatschappij automatisch veranderd. Als iedereen haat in zich draagt dan zal de maatschappij gebaseerd zijn op haat… En voordat iemand zegt “ja maar ik niet”, heb je dan elke mens ter wereld lief?

De juiste vragen stellen aan zichzelf en ze zelf beantwoorden is het begin van intelligentie. Al zijn we gewoon om het aan andere te vragen, maar innerlijk kan de ene mens de andere niet veranderen. Anders zouden we hier maar wat tekst zetten en iedereen zou vredevol leven.

Bijvoorbeeld, niemand wil oorlog, toch als de propaganda molen in de media op gang geraakt gaan mensen zich verdelen in het ene kamp of in het andere kamp en onderling zullen ze dan zeggen, dat ze goed met elkaar kunnen opschieten behalve op dat ene punt. Dat zijn de uitvluchten die het denken ervan maakt.